اندر حکایت فوتبال
پنجشنبه, ۱۴ شهریور ۱۳۹۲، ۰۱:۴۲ ب.ظ
- یکی از دلایل ابتداییش که خیلی کلیشه ای شده همون بحث زیرساختهاست که تو هر چیزی، نبودش اولین دلیل ضعفه.مثلا شهر خودمو مثال میزنم-که خیر سرش جزو کلانشهرهای کشوره-کرج کلا چهار زمین چمن داره که طبق پرسوجویی که من از اهل فوتبال شهر کردم هر کسی اجازه ورود به این زمینها رو نداره در حالی که زمین والیبال،فوتسال یا بسکتبال تو هر سالنی هست که هر چند نفری جمع میشن و یه سانس رو اجاره می کنن و بازی میکنن هرچند که این سه ورزش رو توی هر کوچه ای هم بچه ها با هم بازی می کنند. این دستمزدهای میلیاردی که بازیکنان لیگ برتری میگیرن هر کدومشون میتونه حداقل یک زمین خاکی و دو تا تیر دروازه رو واسه یک شهر و محله ایجاد کنه.
-
اخیرا یه جوی تو فوتبال ما افتاده که متاسفانه از طریق رسانه ها هم
خیلی ساپورت میشه، اونم دو رگه ها یا حتی همون یه رگه هایی که یه زمانی کشور رو
رها کردن و حالا فوتبالیست شدن و فدراسیون افتاده دنبالشون که جذبشون کنه.این امر
با ورود فریدون زندی استارت خورد و حالا با التماس کردن از دانیال داوری و...
ادامه داره،صدا و سیمای ما هم از اخبار ورزشی که از تعویض دقیقه 88 این بازیکنا
نمیگذره تا برنامه 90 که
تو هر برنامه از اوضاع و احوالشون میگه تو این قضیه دست داره.شاید الان که این
جملات را گفتم ذهنتون رفت سمت قوچان
نژاد که تک گل برتری ما رو در مقابل کره زد و تاثیر حرفای من کمرنگ بشه. ولی حرف
من اینه که ما که اینقدر داریم تو این لیگ برتر هزینه میکنیم، قرار دادهای چندین
میلیاردی با بازیکنانی مثل سید مهدی رحمتی میبندیم، مجاز به رفتن به دنبال خارجی
ها هستیم یا نه؟!
