سیاست برد-برد دولت
نمایندگان مجلس هنگامی که حضور کاندیداهایی امثال میلی منفرد و نجفی در صف وزرا را دیدند، تمام همّ و غمشان این شد که از ورود این افراد در کابینه دولت را جلوگیری کنند و دقت و سختگیریشان نسبت به سایرشان را کاهش دهند. وجود گرزی روی سر مجلس به هنگام رای به نمایندگان وزارتخانه به عنوان همکاری با دولت و فرصت دادن به دولت نیز مزید بر علت می شود که مجلس نتواند تعداد بالایی از کاندیدا را رد کند و وجود افرادی که از کارگزارانی ها و تکنوکراسی ها بودند، را نادیده گرفتند.
2-رضایت مجلسی ها از نحوه انتخاب وزرا
قبل از معرفی کاندیداها به مجلس گمانه زنی ها بین نمایندگان از این حکایت می کرد که حدود 3 یا 4 نفر از کاندیداها رای نمی آورند، بنابراین دولت با معرفی این افراد نشانه دار مسیر را برای مجلسی ها مشخص کرد.
3-به سرانجام رساندن سیاست های دولت در وزارتخانههای مردود
دولت نیز این احتمال را میداد که این وزارتخانه ها رای نیاورد، به همین دلیل با تدبیر قبلی توانست سیاست خود را پیش ببرد. دولت با انتخاب توفیقی به عنوان سرپرست وزارت علوم سیاست خود را در این وزارتخانه حساس پیش برد.از طرفی مجلس نیز با رای یک فوریتی که به طرح کاهش اختیارات سرپرست وزارتخانه داد سنگ تمام گذاشت تا اینکه شاهکار این برنامه در غزل فرهاد دانشجو و قرار دادن اقای میرزاده از نزدیکان اقای هاشمی رونمایی شد.عدم معرفی وزیر پیشنهادی جدید برای این وزارتخانه ها به همان سرعتی که دور اول معرفی شدند نشان دهنده همین موضوع است.
4-رضایت عموم مردم از مجلس
از این طریق مردم نیز از مجلس هم از طریق رای نیاوردن اخلالگران فتنه و نیز همکاریشان با دولت رضایتی نسبی را بوجود آورد.
در آخر؛ باور این امر بسیار سخت است که این عزل و نصبها دور از انتظار دکتر روحانی باشد که این سایه سنگین اصلاح طلبان به دور از فرا حزبی و معتدل بودن دولت می باشد.
