- ۰ نظر
- ۱۰ دی ۹۲ ، ۱۳:۳۲
در سال هفتم هجری روزی پیامبر(ص) تصمیم گرفت که
شش تن از ماموران زبده و دلاور خود را به عنوان سفیران ابلاغ نبوت جهانی به نقاط
دور بفرستد.
پیامبر (ص) برای حبشه فردی به نام «عمرو بن امیه ضمری» را
به همراه نامه ای برای پادشاه حبشه فرستاد در نامه از نجاشی خواسته شده بود که با
مسلمانان مهاجر به سرزمین او مدارا شود و با عنایت خاص با انها رفتار شود.پیامبر
اوصاف نجاشی را مسمانانی که از حبشه به مدینه باز گشته بودند شنیده بود.متن نامه
به گونه ای بود که نوعی الطاف و نرمی را در سخنان پیامر به نجاشی می توان دید در
حالی که در نامه هایی که به ایران و روم و
مصر فرستاده شد اینگونه نبود.مثلا در نامه نجاشی سلام و درود را به شخص نجاشی
فرستاده ولی در سه نامه دیگر به کسری،قیصرو مقوقس اینگونه نبود و سلام به صورت کلی
بر پیروان هدایت فرستاده شده بود .
نجاشی نیز در جواب پیامبر نامه ای را به همراه
هدایایی و یک تیم سی نفره از مبلغان دینی حبشه برای اشنا ساختن حقانیت پیامبر راهی
مدینه کرد.پیامبر عقیده خود را درمورد حقانیت حضرت عیسی(ع) با آیه 110 سوره مائده
روشن می کند.درسال نهم هجری پیامری اسلام(ص) هنگامی که خبر رحلت نجاشی به پیامبر رسید در آن
روز پیامبر به اصحابش فرمود امروز مردی صالح از جهان رحلت نموده برخیزید تا بر او
نماز بگذاریم در این هنگام جنازه نجاشی بر پیامبر(ص) ظاهر شد و آن حضرت با اصحابش بر او نماز گذاردند.
برگرفته از کتاب فروغ ابدیت